6
03/12/2024 | 20:14
By Dimitris Konstantakopoulos
A few days after the ceasefire in Lebanon (the very next day, the next morning), assuming that it is indeed a ceasefire and while the genocide of the Palestinians continues, taking on increasingly savage forms, a new fire of war has been lit in the Middle East.
On November 18, the head of the Israeli spy agency Shin Bet held a secret meeting with the leadership of the Turkish MIT. On November 25, NATO Secretary General Rutte met with Tayyip Erdogan. On November 26, ISIS and Al-Qaeda terrorists launched a major surprise attack on Syria, which is still ongoing as I write this.
This attack would have been impossible without the support of Turkey, since the only access of the Syrian Islamist rebels to the outside world is through Turkey. Their funding from some Arab countries is channeled through Turkey, and they are also armed through Turkey. According to the French news agency AFP, fighters from the Al-Qaeda-linked Hayat Tahrir al-Sham (HTS) group are operating in Aleppo under the orders of the Turkish secret service. According to the usually well-informed Russian Izvestia, the jihadists’ attack on Aleppo was coordinated by Turkish, Ukrainian and French services, with the support of the Israelis and the approval of the Americans. It had been planned for two months and was due to take place in March, but developments in Lebanon accelerated it.
We cannot understand what and why is happening now in Syria unless we place the conflict in the broader context within which it is taking place.
Syria connects Lebanon with Iraq and Iran and is a key country, the geographical center of the “Axis of Resistance” in the Middle East. Any victory of these Islamists and the overthrow of the Assad regime would mean a very major strategic victory for the Israel-US axis over the “Axis of Resistance”. Hezbollah would be completely isolated in Lebanon and Iran would be much more vulnerable to an attack against it.
Israel’s military operation in Lebanon prepared the current jihadist incursion into Syria, forcing Hezbollah to withdraw its highly effective forces from that country. In addition, Israel has recently continued its continuous bombing of Syria. It should be noted that the Islamists of Al Qaeda and ISIS are quite paradoxical as Islamists, given that they mainly attack other Muslims and never against the Jewish state, while several of their attacks on the West seem very suspicious in terms of their real objectives. Much has been written about the role of American, British, Turkish and Israeli services and the ties they developed with the jihadists in the initial phase of the creation and development of ISIS, before the West itself got scared and started fighting them. Israel treated wounded ISIS fighters in its hospitals for “humanitarian reasons” (!!!), as a former Mossad chief claimed. According to Efrem Inbar, head of the Begin Sadat Institute for Peace (sic) and one of the theorists of Israel’s “Permanent War”: “The West must further weaken the Islamic State, but not destroy it…Letting bad people kill bad people sounds very cynical, but it is useful, even moral to do so, if it keeps the bad people busy and less able to harm the good. Moreover, instability and crises sometimes contain agents of positive change.”
In addition to being the geographical center of the Axis of Resistance, Syria is a crucial ally of Russia, which has its only naval base in the Mediterranean in Latakia. The jihadists’ attack on Syria coincides with a general simultaneous Western attack from many sides against Russia and Russian interests (in Ukraine, Moldova, Georgia and Cyprus). Any “loss” of Syria would be disastrous for vital Russian interests.
In addition to Turkey’s backing, the Islamist rebels had training and technical support from the Ukrainian intelligence services and special forces, who were quick to boast about their role, probably wanting to prove their value as a strike force of the “collective West” anywhere on the planet. Well-informed sources estimate that it is also at the center of efforts to create a new Gladio in the West.
Let us note at this point that despite Israel’s efforts to appear as a friend of Russia, the strategic unity of the wars that the “collective West” has launched in Europe and the Middle East is once again clear.
It should be noted in passing that Assad’s Syria was in the past a very important ally of Greece and Cyprus, and Father Assad had declared that an attack on Greece would be considered an attack on Syria, while he had concluded an agreement with Defense Minister Gerasimos Arsenis to relocate Greek aircraft that would operate in Cyprus, an agreement that was subsequently undermined and never implemented. Subsequently, of course, the blind adherence of Athens and Nicosia to the orders they received from Washington and their blind adherence to the Israeli chariot, destroyed Greek-Syrian and Cypriot-Syrian relations, removing a strategic advantage from Greece and Cyprus. Of course, there remains, as in the entire Arab world, a large current of sympathy for Greece, with deep roots in history, which we are trying to destroy as much as possible.
The question now is why Erdogan reversed (for the umpteenth time) his policy towards Syria, why he is helping Israel and why he is risking his relations with Russia.
It is probably the result of both the threats he receives regarding the Kurdish issue, and the expectation of advantages from a rapprochement with the US-Israel axis. Already, as Turkish Defense Minister Yasar Guler stated, the Americans no longer have any objections to the S400 issue. Once the order is given, the S400 can, within 12 hours, be installed in their areas and ready for use.
Erdogan has done this in the past, shooting down the Russian aircraft and then approaching Russia, while with Assad he has also radically changed his policy four times (including the last one), without suffering any consequences. Perhaps he believes that he can continue such practices without paying any costs, especially since Moscow has concentrated its forces in Ukraine.
Perhaps he believes that he will negotiate from a better position with Russia, which will be forced to ask for his assistance to stabilize the situation in Syria.
Except that he may be right, but he may also be making a wrong assessment. Russia has no room to suffer a strategic defeat in either Syria or Iran. And the political capital that the Turkish President has accumulated with his strong opposition to Israel’s genocidal practices will also risk being evaporated as Israel is perceived as a collaborator against Syria.
It is too early to make safe predictions about the continuation of the Syrian crisis. Nor do we know what may have been agreed between Turkey and the US and for the Middle East (but perhaps also for Greece and Cyprus).
What is certain is that the theoretical justification for the entire foreign policy of Greece and Cyprus of the last fifteen years, namely that Turkey is in irreconcilable opposition to Israel and that therefore we become stronger if we do what the Americans and the Israelis tell us and sever all relations with any of their opponents, a policy that has already caused several disasters for Greek interests and made us unwilling satellites, “useful idiots” of these powers, is collapsing solemnly, before the treasury even draws up the final bill for the Aegean and Cyprus!
Who will we rely on tomorrow to repel any combined Western and Turkish pressures?
And why are we, two small and so problematic countries, Greece and Cyprus, involved in many different, direct and indirect ways, and especially with our policy in Ukraine and the Middle East, in a global conflict that risks engulfing us, instead of trying in every way to stay out of it?
Source: kosmodromio.gr
03/12/2024 | 20:14
Λίγες μέρες μετά τη σύναψη εκεχειρίας στον Λίβανο ( σσ την επόμενη ακριβώς ημέρα, το άλλο πρωί), αν υποθέσουμε ότι πρόκειται όντως περί εκεχειρίας και ενώ συνεχίζεται, προσλαμβάνοντας όλο και πιο άγριες μορφές, η γενοκτονία των Παλαιστινίων, μια νέα φωτιά πολέμου άναψε στη Μέση Ανατολή.
Στις 18 Νοεμβρίου ο αρχηγός της Ισραηλινής υπηρεσίας κατασκοπείας Σιν Μπετ πραγματοποίησε μυστική συνάντηση με την ηγεσία της τουρκικής ΜΙΤ. Στις 25 Νοεμβρίου ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Ρούτε συναντήθηκε με τον Ταγίπ Ερντογάν. Στις 26 Νοεμβρίου, τρομοκράτες της ISIS και της Αλ Κάιντα πραγματοποίησαν μεγάλη αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Συρίας, που συνεχίζεται καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές.
Η επίθεση αυτή θα ήταν αδύνατο να γίνει χωρίς την υποστήριξη της Τουρκίας, αφού η μόνη πρόσβαση των Ισλαμιστών ανταρτών της Συρίας προς τον έξω κόσμο είναι μέσω Τουρκίας. Η χρηματοδότησή τους από ορισμένες αραβικές χώρες διοχετεύεται μέσω Τουρκίας και μέσω Τουρκίας επίσης εξοπλίζονται. Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων AFP οι μαχητές της συνδεόμενης με την Αl-Qaeda οργάνωση Hayat Tahrir al-Sham (HTS) δρουν στο Χαλέπι υπό τις διαταγές της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας. Κατά τη συνήθως καλά πληροφορημένη ρωσική Izvestia, την επίθεση των τζιχαντιστών στο Χαλέπι συντόνισαν οι τουρκικές, ουκρανικές και γαλλικές υπηρεσίες, με την υποστήριξη των Ισραηλινών και την έγκριση των Αμερικανών. Σχεδιαζόταν εδώ και δύο μήνες και επρόκειτο να εκδηλωθεί τον Μάρτιο, αλλά οι εξελίξεις στον Λίβανο την επιτάχυναν.
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι και γιατί συμβαίνει τώρα στη Συρία αν δεν εντάξουμε τη σύγκρουση στο γενικότερο πλαίσιο εντός του οποίου διεξάγεται.
Η Συρία συνδέει τον Λίβανο με το Ιράκ και το Ιράν και είναι χώρα κλειδί, το γεωγραφικό κέντρο του «Άξονα της Αντίστασης» στη Μέση Ανατολή. Τυχόν νίκη των συγκεκριμένων Ισλαμιστών και ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, θα σήμαινε μια πολύ μεγάλη στρατηγική νίκη του άξονα Ισραήλ και ΗΠΑ επί του «Άξονα της Αντίστασης». Η Χεζμπολάχ θα βρισκόταν εντελώς απομονωμένη στον Λίβανο και το Ιράν πολύ πιο τρωτό σε επίθεση εναντίον του.
Η πολεμική επιχείρηση του Ισραήλ στον Λίβανο προετοίμασε τη σημερινή επιδρομή των τζιχαντιστών στη Συρία, υποχρεώνοντας τη Χεζμπολάχ να αποσύρει από τη χώρα αυτή τις πολύ αξιόμαχες δυνάμεις της. Επιπλέον, το Ισραήλ συνέχισε το τελευταίο διάστημα τους διαρκείς βομβαρδισμούς κατά της Συρίας. Σημειωτέον ότι οι ισλαμιστές της Αλ Κάιντα και του ISIS είναι αρκετά παράδοξοι ως ισλαμιστές, με δεδομένο ότι επιτίθενται κυρίως εναντίον άλλων μουσουλμάνων και ποτέ κατά του εβραϊκού κράτους, ενώ και αρκετές από τις επιθέσεις τους στη Δύση μοιάζουν πολύ ύποπτες ως προς τις πραγματικές τους επιδιώξεις. Πολλά έχουν γραφεί για τον ρόλο των Αμερικανικών, Βρετανικών, Τουρκικών και Ισραηλινών υπηρεσιών και τους δεσμούς που ανέπτυξαν με τους τζιχαντιστές στην αρχική φάση δημιουργίας και ανάπτυξης του ISIS, προτού η ίδια η Δύση τρομάξει και αρχίσει να τους καταπολεμά. Το Ισραήλ περιέθαλψε τραυματίες μαχητές του ISIS στα νοσοκομεία του για «ανθρωπιστικούς λόγους» (!!!), όπως ισχυρίστηκε πρώην αρχηγός της Μοσάντ. Κατά τον Εφρέμ Ινμπάρ, επικεφαλής του Ισραηλινού Ινστιτούτου Ειρήνης (sic) Μπεγκίν Σαντάτ και έναν από τους θεωρητικούς του ισραηλινού «Διαρκούς Πολέμου»: «Η Δύση πρέπει να αποδυναμώσει περαιτέρω το Ισλαμικό Κράτος, όχι όμως και να το καταστρέψει…Το να αφήνουμε κακούς ανθρώπους να σκοτώνουν κακούς ανθρώπους ακούγεται πολύ κυνικό, αλλά είναι χρήσιμο, ακόμα και ηθικό να το κάνουμε, αν κρατάει απασχολημένους τους κακούς ανθρώπους και λιγότερο ικανούς να βλάψουν τους καλούς. Επιπλέον, η αστάθεια και οι κρίσεις, μερικές φορές περιέχουν φορείς θετικών αλλαγών».
Εκτός από γεωγραφικό κέντρο του Άξονα της Αντίστασης, η Συρία είναι κρίσιμης σημασίας σύμμαχος της Ρωσίας που διαθέτει στη Λατάκεια τη μόνη ναυτική βάση της στη Μεσόγειο. Η επίθεση των τζιχαντιστών στη Συρία συμπίπτει με γενικότερη ταυτόχρονη δυτική επίθεση από πολλές πλευρές κατά της Ρωσίας και των ρωσικών συμφερόντων (σε Ουκρανία, Μολδαβία, Γεωργία αλλά και Κύπρο). Τυχόν «απώλεια» της Συρίας θα ήταν καταστροφική για ζωτικά ρωσικά συμφέροντα.
Εκτός από το backing της Τουρκίας, οι ισλαμιστές αντάρτες είχαν εκπαίδευση και τεχνική υποστήριξη από τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες και ειδικές δυνάμεις, που έσπευσαν να πανηγυρίσουν για τον ρόλο τους, πιθανώς θέλοντας να αποδείξουν την αξία τους ως δύναμης κρούσης της «συλλογικής Δύσης» οπουδήποτε στον πλανήτη. Καλά πληροφορημένες πηγές εκτιμούν ότι είναι επίσης και στο κέντρο των προσπαθειών να φτιαχτεί ένα νέο Gladio στη Δύση.
Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό, ότι παρά τις προσπάθειες του Ισραήλ να εμφανισθεί ως φίλος της Ρωσίας, γίνεται ακόμα μια φορά σαφής η στρατηγική ενότητα των πολέμων που έχει εξαπολύσει η «συλλογική Δύση» σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή.
Ειρήσθω εν παρόδω, η Συρία των Άσαντ ήταν στο παρελθόν πολύ σημαντικός σύμμαχος της Ελλάδας και της Κύπρου, ο δε πατήρ Άσαντ είχε δηλώσει ότι επίθεση κατά της Ελλάδας θα θεωρηθεί επίθεση κατά της Συρίας, ενώ είχε συνομολογήσει με τον υπουργό Άμυνας Γεράσιμο Αρσένη συμφωνία μεταστάθμευσης ελληνικών αεροσκαφών που θα επιχειρούσαν στην Κύπρο, συμφωνία που υπονομεύτηκε στη συνέχεια και δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Εν συνεχεία βέβαια η τυφλή πρόσδεση Αθήνας και Λευκωσίας στις εντολές που έπαιρναν από την Ουάσιγκτον και η τυφλή πρόσδεσή τους στο άρμα του Ισραήλ, κατέστρεψε τις ελληνοσυριακές και κυπροσυριακές σχέσεις, αφαιρώντας στρατηγικό πλεονέκτημα από Ελλάδα και Κύπρο. Παραμένει βέβαια, όπως και σε όλο τον αραβικό κόσμο, ένα μεγάλο ρεύμα συμπάθειας προς την Ελλάδα, με βαθιές ρίζες στην ιστορία, που προσπαθούμε όμως κι αυτό να το καταστρέψουμε όσο είναι δυνατό.
Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι γιατί ο Ερντογάν ανέτρεψε (για πολλοστή φορά) την πολιτική του έναντι της Συρίας, γιατί βοηθάει το Ισραήλ και γιατί διακινδυνεύει τις σχέσεις του με τη Ρωσία.
Πιθανώς είναι το αποτέλεσμα και απειλών που δέχεται, σχετικά με το κουρδικό, αλλά και αναμονής πλεονεκτημάτων από μια επαναπροσέγγιση με την άξονα ΗΠΑ και Ισραήλ. Ήδη, όπως δήλωσε ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ, οι Αμερικανοί δεν έχουν πλέον αντιρρήσεις για το θέμα των S400. Μόλις δοθεί η εντολή, οι S400 μπορούν, εντός 12 ωρών, να εγκατασταθούν στις περιοχές τους και να είναι έτοιμη για χρήση.
Ο Ερντογάν τα έχει κάνει αυτά και στο παρελθόν, καταρρίπτοντας το ρωσικό αεροσκάφος και μετά προσεγγίζοντας τη Ρωσία, ενώ και με τον Άσαντ έχει μεταβάλλει άρδην την πολιτική του τέσσερις φορές (μαζί με την τελευταία), χωρίς να υποστεί συνέπειες. Ίσως πιστεύει ότι μπορεί να συνεχίζει τέτοιες πρακτικές χωρίς να καταβάλλει κόστος, ιδίως καθώς η Μόσχα έχει συγκεντρώσει τις δυνάμεις της στο ουκρανικό.
Ίσως πιστεύει ότι θα διαπραγματευθεί από καλύτερες θέσεις με τη Ρωσία, που θα αναγκαστεί να ζητήσει τη συνδρομή του για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στη Συρία.
Μόνο που μπορεί να έχει δίκιο, μπορεί όμως να κάνει και λάθος εκτίμηση. Η Ρωσία δεν έχει κανένα περιθώριο να υποστεί στρατηγική ήττα ούτε στη Συρία, ούτε στο Ιράν. Και το πολιτικό κεφάλαιο που ο Τούρκος Πρόεδρος συσσώρευσε με την έντονη αντίθεσή του στις γενοκτονικές πρακτικές του Ισραήλ θα κινδυνεύσει επίσης να εξανεμισθεί καθώς γίνεται αντιληπτός ως συνδράμων το Ισραήλ κατά της Συρίας.
Είναι πολύ νωρίς για να κάνουμε ασφαλείς προβλέψεις για τη συνέχεια της συριακής κρίσης. Ούτε γνωρίζουμε τι μπορεί να έχει συμφωνηθεί μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ και για τη Μέση Ανατολή (ίσως όμως και για Ελλάδα και Κύπρο).
Το βέβαιο είναι ότι η θεωρητική δικαιολόγηση όλης της εξωτερικής πολιτικής Ελλάδας και Κύπρου των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, δηλαδή ότι η Τουρκία βρίσκεται σε ασυμφιλίωτη αντίθεση με το Ισραήλ και ότι επομένως εμείς ισχυροποιούμαστε αν κάνουμε ότι μας λένε οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί και διακόψουμε κάθε σχέση με οποιονδήποτε αντίπαλό τους, μια πολιτική που ήδη έχει προκαλέσει αρκετές καταστροφές για τα ελληνικά συμφέροντα και μας κατέστησε άβουλους δορυφόρους, «χρήσιμους ηλίθιους» αυτών των δυνάμεων καταρρέει πανηγυρικά, προτού καν το ταμείο βγάλει τον τελικό λογαριασμό για το Αιγαίο και την Κύπρο!
Σε ποιόν άραγε θα στηριχτούμε αύριο για να αποκρούσουμε τυχόν συνδυασμένες δυτικές και τουρκικές πιέσεις;
Και γιατί εμείς, δύο μικρές και τόσο προβληματικές χώρες, εμπλεκόμαστε με πολλούς και διάφορους, άμεσους και έμμεσους τρόπους, και ιδίως με την πολιτική μας στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, σε μια παγκόσμια σύγκρουση που κινδυνεύει να μας κάνει παρανάλωμα, αντί να προσπαθούμε με κάθε τρόπο να μείνουμε έξω από αυτή;
Πηγή: kosmodromio.gr
–––––––––––––
Israel, Israel–Hamas war, War, War in Israel, Palestine, Palestinians, News, World news, Al-Aqsa, Mosque, Muslims , Hamas, Israelis, Jews, Zionists, Israeli Settlers, Lebanon, Iran, Gaza, Gaza Strip, Greece, Greece news, Gaza Strip, Occupied, Operation Al-Aqsa Flood, Israeli occupation, Rafah, Lebanon, pagers, Hezbollah
Gaza Strip, Greece, Greece news, Turkey, Erdogan, Ισραήλ, Πόλεμος, Πόλεμος στο Ισραήλ, Παλαιστίνη, Παλαιστίνιοι, Ειδήσεις, Παγκόσμιες ειδήσεις, Al-Aqsa, Τζαμί, Μουσουλμάνοι, Χαμάς, εκτοξευόμενες ρουκέτες, Σουκότ, Ισραηλινοί, Εβραίοι, Σιωνιστές, Ισραηλινοί έποικοι, Λίβανος, Ιράν , Πόλεμος Ισραήλ , Πόλεμος στη μέση Ανατολή, Παλαιστινιακό, Γάζα, Λωρίδα της Γάζας, ΗΠΑ, Ελλάδα, Κρήτη, Τζο Μπάιντεν, Ράφα